λόγω έλλειψης σιδήρου, καλοήθης νόσος για τις νεαρές γυναίκες  λόγω της εμμήνου ρήσεως αλλά επικίνδυνη νόσος για μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες ή ενήλικες άντρες επειδή μπορεί να κρύβει κάποιο σοβαρό νόσημα όπως αιμορραγία από το πεπτικό σύστημα ή το ουροποιητικό και όχι μόνο λόγω  καλοήθους απώλειας αίματος αλλά και λόγω κακοήθειας και περισσότερο λόγω αδενοκαρκινώματος του εντέρου

λόγω έλλειψης βιταμίνης Β12 και φυλλικού.
Είναι η χαρακτηριστική αναιμία των γερόντων αλλά κι των χορτοφάγων, Η έλλειψη της βιταμίνης Β12 οδηγεί σε σοβαρή αναιμία που συνοδεύεται από νευρολογικά συμπτώματα όπως αιμωδίες ( μουδιάσματα) και νευροπάθειες 

λόγω πρώιμης καταστροφής των ερυθρών. Αυτή η πρώιμη καταστροφή μπορεί να εμφανίζεται χωρίς καμία εμφανή αιτία, αλλά μπορεί να οφείλεται σε άλλο βασικό νόσημα όπως αυτοάνοσα νοσήματα με παραγωγή αντισωμάτων που στρέφονται και κατά των ερυθρών αιμοσφαιρίων 

είναι γενετική νόσος που οφείλεται σε διαταραχή της  παραγωγής της αιμοσφαιρίνης. Είναι δυο ειδών άλφα και βήτα θαλασσαιμία. Η άλφα θαλασσαιμία είναι ήπια και δεν χρειάζεται μεταγγίσεις αίματος . Η βήτα θαλασσαιμία είναι σοβαρή και χρειάζεται μεταγγίσεις κάθε 10-15 ημέρες αλλά ταυτόχρονα και θεραπεία αποσιδήρωσης. Η αιμοσιδήρωση είναι η πρώτη και σοβαρότερη επιπλοκή των συχνών μεταγγίσεων. Όταν και οι δυο γονείς είναι φορείς του στίγματος της βήτα θαλασσαιμίας έχουν 25% πιθανότητα να φέρουν στο κόσμο παιδάκι με ομόζυγη βήτα θαλασσαιμία 

είναι συχνή και παρουσιάζεται στις περισσότερες εγκυμοσύνες λόγω αυξημένων αναγκών της εγκύου και  πολλές φορές λόγω μη έγκαιρης αντιμετώπισης με την λήψη προληπτικά όλων των αιματινικών παραγόντων όπως σίδηρο , φυλλικό και βιταμίνη 12.

είναι μια καλοήθης αύξηση των ερυθρών αιμοσφαιρίων που οφείλεται σε φυσιολογικές ή καλοήθεις παθολογικές καταστάσεις. Μπορεί να οφείλεται σε ο υψόμετρο. Άνθρωποι που κατοικούν σε περιοχές με μεγάλο υψόμετρο λόγω χαμηλής πίεσης του οξυγόνου έχουν  μεγαλύτερο αριθμό ερυθρών αιμοσφαιρίων . Ο οργανισμός παράγει μεγαλύτερο αριθμό ερυθρών στην προσπάθεια να αντιρροπήσει το χαμηλό οξυγόνο.

είναι κακοήθης αύξηση των ερυθρών γιατί παρουσιάζεται μετά από μια επίκτητη μετάλλαξη που οδηγεί σε ανεξέλεγκτη παραγωγή ερυθρών αιμοσφαιρίων.

• Λευκοκυττάρωση. 
• 
  

Εκφράζει την αντίδραση του οργανισμού απέναντι σε κάθε αλλαγή φυσιολογική ή παθολογική.

• Φυσιολογική στην εγκυμοσύνη
• Ήπια καλοήθης σε περίπτωση φλεγμονής ή λοίμωξης 
• Πολύ σοβαρή σε περίπτωση λευχαιμίας ή άλλης αιματολογικής ασθένειας κατά την οποία η αύξηση των λευκών συνήθως είναι πολύ μεγάλη. 

Λευκοπενία. 

• Αδυναμία παραγωγής λευκών αιμοσφαιρίων λόγω προβλήματος στον μυελό
• Φυσιολογική παραγωγή από τον  μυελό αλλά αυξημένη καταστροφή μέσα στην κυκλοφορία. Αυτό μπορεί να είναι παροδικό και συμβαίνει  στα πλαίσια μιας ίωσης , άλλα μπορεί να κρύβει κάποιο αυτοάνοσο πρόβλημα

   
Ουδετεροπενία 

είναι η ελάττωση  του αριθμού των ουδετερόφιλων , του πιο σημαντικού αντιπροσώπου των λευκών αιμοσφαιρίων. Αυτά είναι οι προστάτες του οργανισμού , οι στρατιώτες μας απέναντι στις λοιμώξεις.
 
• Ουδετεροπενία συνήθως εμφανίζεται αμέσως μετά την χημειοθεραπεία  και μερικές φορές μπορεί να είναι και παρατεταμένη.
• Μπορεί να μην υπάρχει όμως εμφανής αιτία και σε τέτοια περίπτωση λέγεται «ιδιοπαθής ουδετεροπενία» και χρειάζεται μόνο παρακολούθηση
• Σε περίπτωση ουδετεροπενίας που συνοδεύεται με πυρετό ο ασθενής  πρέπει άμεσα να εξεταστεί από γιατρό ν αρχίσει αντιβίωση και ανάλογα με την σοβαρότητα της κατάστασης να εισαχθεί στην κλινική. 

• υπερκατάτμηση των πυρήνων των ουδετεροφίλων είναι χαρακτηριστικό της έλλειψης της βιταμίνης Β12 
• υποκατάτμηση  των πυρήνων μπορεί ν α σημαίνει Μυελοδυσπλαστικό σύνδρομο
• Αύξηση της κοκκίωσης των ουδετεροφίλων μαζί με αύξηση του αριθμού τους συναντάται στις σοβαρές μικροβιακές λοιμώξεις
• Ελάττωση της κοκκίωσης μπορεί να σημαίνει Μυελοδυσπλαστικό συνδρομο

Θρομβοκυττάρωση 

• Αντιδραστικού τύπους. Η αύξηση των αιμοπεταλίων είναι ήπια στα πλαίσια  οξείας λοίμωξης ή χρόνιας φλεγμονής άλλα και κατά την σε περίπτωση κακοήθειας
• Πρωτοπαθής . Η αύξηση των αιμοπεταλίων συνήθως είναι πιο σοβαρή σε αυτές τις περιπτώσεις και υποδηλώνει αιματολογικό νόσημα κατά το οποίο υπάρχει αλόγιστη παραγωγή αιμοπεταλίων  

Θρομβοπενία

• Κατά την διάρκεια ιογενούς λοίμωξής ή όταν παίρνουμε φάρμακα και ειδικά ασπιρίνη ή παυσίπονα (Diclofenac/voltaren)
• Εάν υποβόσκει αυτοάνοσο νόσημα. Μερικές φορές μπορεί η θρομβοπενία να αποτελεί το πρώτο σύμπτωμα με το οποίο εκδηλώνεται η ασθένεια. Τέτοια αυτοάνοσα νοσήματα είναι η ρευματοειδής αρθρίτιδα, ο συστηματικός ερυθηματώδης λύκος κ.λ.π
• Σοβαρή θρομβοπενία μπορεί να κρύβει σοβαρό αιματολογικό νόσημα όπως λευχαιμία

• Θρομβοπάθεια είναι η κατάσταση κατά την οποία τα αιμοπετάλια είναι φυσιολογικά σε αριθμό αλλά δεν λειτουργούν σωστά . Επειδή τα αιμοπετάλια είναι ειδικά για την φυσιολογική πήξη του αίματος , σε περίπτωση διαταραχής της λειτουργικότητας, έχουμε αιμορραγίες

Κακοήθεια του αίματος. Τα λεμφώματα εμφανίζονται τις περισσότερες φορές ως διογκωμένοι λεμφαδένες.
Η διόγκωση των λεμφαδένων μπορεί  να οφείλεται σε πάρα πολλές αίτιες. Μεγάλης σημασίας είναι ο διαχωρισμός των καλοήθων λεμφαδένων από τους κακοήθεις. Καλοήθεις λεμφαδένες μπορεί να εμφανιστούν ταυτόχρονα με μικροβιακές ή ιογενείς λοιμώξεις και υποχωρούν ταυτόχρονα με την λοίμωξη.
Ύποπτος είναι ένα λεμφαδένας που δεν πονά, που είναι σκληρός , που αυξάνεται σε μέγεθος γρήγορα και που συνοδεύεται με συμπτώματα όπως απώλεια βάρους, νυχτερινούς ιδρώτες και πυρετό. Λεμφαδένες με αυτά τα χαρακτηριστικά χρειάζονται προσεκτική παρακολούθηση και βιοψία για την ακριβή και έγκαιρη διάγνωση.

Κακοήθεια του αίματος που στην αρχή εξελίσσεται αργά. Όταν παρουσιάζει συμπτώματα εμφανίζεται συνήθως με αυτόματα κατάγματα και συμπτώματα αναιμίας, όπως αδυναμία, καταβολή και εύκολη κόπωση.

Η νόσος οδηγεί σε μεγάλη αύξηση των αιμοπεταλίων. Κατατάσσεται στις αιματολογικές κακοήθειες άλλα έχει καλή πρόγνωση. Οι ασθενείς που παρακολουθούνται τακτικά και ρυθμίζουν τον αριθμό των αιμοπεταλίων τους με την θεραπευτική αγωγή, δεν έχουν ελαττωμένο προσδόκιμο επιβίωσης 

Η νόσος οδηγεί σε μεγάλη αύξηση της αιμοσφαιρίνης και του αριθμού των ερυθρών αιμοσφαιρίων. Όπως και η ιδιοπαθής θρομβοκυττάρωση κατατάσσεται στις αιματολογικές κακοήθεις αλλά έχει πολύ καλή πρόγνωση όταν παρακολουθείται στενά. Η θεραπευτική αντιμετώπιση στις νεαρές ηλικίες είναι μόνο οι περιοδικές αφαιμάξεις. Αυτές διατηρούν την αιμοσφαιρίνη σε χαμηλά επίπεδα και προλαβαίνουν τις επιπλοκές.

Πολύ σπάνια νόσος, οδηγεί στην ίνωση του μυελού με αποτελέσματα να προκαλείται μυελική ανεπάρκεια που συνοδεύεται από ελάττωση της παραγωγής όλων των κυττάρων του αίματος. Ελάττωση των ερυθρών προκαλεί αναιμία, ελάττωση των λευκών προδιαθέτει σε  λοιμώξεις και η ελάττωση αιμοπεταλίων οδηγεί σε αιμορραγίες. Το νόσημα σε πρώιμα στάδια αντιμετωπίζεται με φαρμακευτική αγωγή και σε προχωρημένα με μεταμόσχευση μυελού

Σπάνια νόσος που μπορεί να διαγνωστεί τυχαία. Τις περισσότερες φορές στην αρχή δεν χέει συμπτώματα. Η διάγνωση γίνεται τυχαία όταν σε έλεγχο του αίματος βρίσκεται ένας μεγάλος αριθμός λευκών αιμοσφαιρίων από τα οποία πολλά δεν είναι ώριμα. Η φυσική ιστορία της ασθένειας αυτής άλλαξε τα τελευταία 20 χρόνια λόγω της  ανεύρεσης της αιτιολογικής θεραπείας . Τώρα ένα απλό χάπι διορθώνει την χρωμοσωμιακή ανωμαλία που προκαλεί την νόσο. Έτσι από θανατηφόρος η νόσος τώρα έχει πολύ καλή πρόγνωση και η επιβίωση των ασθενών είναι πολύ βελτιωμένη.   

Είναι η νόσος της μεγάλης ηλικίας . Ακόμα μια κακοήθεια του αίματος, ακόμα μια λευχαιμία που έχει καλή πρόγνωση αφού ο ασθενής μας μπορεί να έχει την ίδια επιβίωση όπως και οι άλλοι άνθρωποι της ηλικίας και του φύλου του που δεν έχουν την ασθένεια αυτή. Η επιστήμη έκαμε και εδώ πολύ μεγάλη πρόοδο. 

Είναι η λευχαιμία που προσβάλλει νέους ενήλικες , οδηγεί σε αύξηση του μεγέθους του σπληνός. Τις περισσότερες φορές παρουσιάζεται με  ελαττωμένο αριθμό λευκών παρά με αυξημένα λευκά όπως στις άλλες λευχαιμίες. Απαιτεί την μικρότερη, σε διάρκεια, θεραπεία, μόνο 5 ημέρες και θεωρείται πολύ καλής πρόγνωσης

Είναι προ λευχαιμικές καταστάσεις που χαρακτηριστικά εμφανίζονται σε μεγάλες ηλικίες. Υπάρχουν πολλοί τύποι. Σημασία έχει ο διαχωρισμός σε χαμηλής , ενδιάμεσης και υψηλής κακοήθειας ανάλογα με τον χρόνο που χρειάζεται για να μετατραπούν σε λευχαιμία. Η διάγνωση γίνεται  αρχικά με την αξιολόγηση της μορφολογίας των κυττάρων του αίματος στο μικροσκόπιο.

Αύξηση του αριθμού των λευκών που δεν ωριμάζουν και επομένως δεν είναι λειτουργικά. Βασικά δυο τύποι.

• Η οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία που είναι πιο συχνή στα παιδιά και έχει καλύτερη πρόγνωση και θεραπεύεται με χημειοθεραπεία
• Η οξεία μυελοβλαστική λευχαιμία που είναι πιο συχνή στους ενήλικες , θεραπεύεται με χημειοθεραπεία στην αρχή αλλά τις περισσότερες φορές χρειάζεται αλλογενή μεταμόσχευση