Το ιστορικό της νόσου είναι πολύ σημαντικό γι’ αυτό θα πρέπει να αποτελεί το βασικό μέρος κάθε κλινικής εξέτασης. Περιλαμβάνει όλα τα νοσήματα, ή χειρουργικές επεμβάσεις  στις οποίες υποβλήθηκε  ο ίδιος ο ασθενής άλλα και ασθένειες ή χρόνια νοσήματα που παρουσιάζουν μέλη της οικογένειας πρώτου άλλα και δευτέρου βαθμού. 

Εκτός από την εξέταση όλων των συστημάτων του ανθρωπίνου σώματος, για τον αιματολόγο η κλινική εξέταση εριλαμβάνει την διερεύνηση και αξιολόγηση ψηλαφητών λεμφαδένων, ψηλαφητού σπλήνα, αξιολόγηση αιμορραγιών στο δέρμα (πετέχειες και εκχυμώσεις, μώλωπες), εκτίμηση του χρώματος του δέρματος και των βλεννογόνων (αναιμία, ίκτερος)

• Η ύπαρξη  διογκωμένων λεμφαδένων αποτελεί βασικό στοιχείο στην κλινική εξέταση του αιματολόγου. 
• Το μεγεθος, η υφή, η κινητικότητα αλλά και η ευαισθησία αυτών των λεμφαδένων είναι χαρακτηριστικά που θα τους διαχωρίσουν τους λεμφαδένες σε δυο κατηγορίες:
• τους καλοήθους αιτιολογίας , αντιδραστικούς λεμφαδένας που συνοδεύουν συνήθως οξείες ή ακόμα και χρόνιες λοιμώξεις από 
• τους κακοήθους αιτιολογίας λεμφαδένας που συνοδεύουν τα κακοήθη αιματολογικά νοσήματα όπως λεμφώματα και λευχαιμίες

• Συνήθως ο σπλήνας είναι ένα όργανο που δεν ψηλαφείται κατά την κλινική εξέταση. Ο ψηλαφητός σπλήνας συνήθως συνοδεύεται με αυξημένο μέγεθος του οργάνου.
• Σπληνομεγαλία μπορεί να είναι ήπια όταν συνοδεύει οξείες λοιμώξεις.
• Εκσεσημασμένη όμως σπληνομεγαλία, συνήθως συνοδεύει σοβαρά αιματολογικά νοσήματα τα οποία χρήζουν ιδιαίτερης διερεύνησης

• Ο εργαστηριακός έλεγχος και ειδικά το «Check up» έχει αξία, όχι μόνο να γίνεται και να μπαίνει στο συρτάρι, άλλα και να αξιολογείται από τον  κατάλληλο γιατρό, πρώτα από τον παθολόγο και ακολούθως επί παθολογίας από τον εκάστοτε ειδικό, τον αιματολόγο, τον ενδοκρινολόγο, τον νεφρολόγο, τον ρευματολόγο κλπ.
• Η αξιολόγηση των αιματολογικών εξετάσεων είναι πολύ σημαντική και προλαβαίνει πολλά προβλήματα όταν αυτή γίνει σωστά και έγκαιρα.

• Αποτελεί το πιο δύσκολο άλλα και το πιο σημαντικό  κομμάτι της αιματολογικής εξέτασης, γιατί είναι αυτή που θα δώσει την ορθή λύση του προβλήματος.
• Τα αιματολογικά προβλήματα είναι σύνθετα επειδή τα ίδια μη ειδικά συμπτώματα πολλές φορές είναι κοινά για πολλά διαφορετικά  νοσήματα. Γι’ αυτό μια σύνθετη σκέψη και μια οργανωμένη διαφορική διάγνωση είναι εκείνη που μπορεί να οδηγήσει τον γιατρό στον ορθό δρόμο. 
• Η  επιμέλεια, η επιμονή, η ενδελεχής μελέτη και η προσεκτική αξιολόγηση είναι προσόντα που χρειάζονται για την ορθή τελική διάγνωση. 

Διενέργεια αναρρόφησης μυελού για:
• Μυελόγραμμα
• Κυτταρομετρία ροής
• Καρυότυπο

• Η διενέργεια οστεομυελικής βιοψίας και η αναρρόφηση μυελού γίνεται ανώδυνα με τοπική νάρκωση στο χειρουργείο ή ακόμα και με γενική νάρκωση εάν το επιθυμεί ο ασθενής.

Η ενδοφλέβια χορήγησης σιδήρου συνιστάται σε ειδικές περιπτώσεις όπως: 
• Σε σοβαρές σιδηροπενικές αναιμίες
• Σε περίπτωση άμεσης ανάγκης για γρήγορη αύξηση της αιμοσφαιρίνης
• Σε δυσαπορρόφηση του σιδήρου που λαμβάνεται από το στόμα όπως σε 
o Κοιλιοκάκη ( Celiac disease)
o Νόσο Crohn
Τα νοσήματα αυτά χαρακτηρίζονται από διαταραχή του βλεννογόνου του εντέρου με αποτελέσματα την δυσκολία απορρόφησης  των θρεπτικών ουσιών, των βιταμινών και του σιδήρου
• Στην εγκυμοσύνη λόγω αυξημένων αναγκών, ή σε περίπτωση δυσανεξίας στην λήψη του σιδήρου.

• Οι ασθενείς  με χρόνια νοσήματα που λαμβάνουν ανοσοκατασταλτικά φάρμακα ή κορτικοειδή, ως επίσης και οι ασθενείς που  λαμβάνουν χημειοθεραπεία, είναι ευάλωτοι σε λοιμώξεις.
• Όταν οι ασθενείς αυτοί εμφανίζουν επαναλαμβανόμενες λοιμώξεις επωφελούνται από την ενδοφλέβια χορήγηση ανοσοσφαιρινών που είναι έτοιμα αντισώματα.

Η μετάγγιση αίματος είναι τρόπος θεραπείας που δίνει ζωή σε πολλούς συνανθρώπους μας:

•   Είναι μια από τις βασικές θεραπευτικές στα αιματολογικά νοσήματα που πολλές φορές μπορεί να είναι αναγκαία για όλη την ζωή του ασθενούς, όπως στις ομόζυγες μεσογειακές αναιμίες και στα μυελοδυσπλαστικά σύνδρομα.
•   Μετάγγιση αίματος όμως, μπορεί να χρειαστεί  ο καθένας μας σε περίπτωση ατυχήματος ή χειρουργικής επέμβασης.

«Γίνε κι εσύ εθελοντής  αιμοδότης και σώσε μια ζωή»   

• Στις περιπτώσεις που ασθενής παρουσιάζει σημαντική αύξηση της αιμοσφαιρίνης, τις περισσότερες φορές στην αρχή τουλάχιστον είναι αρκετή σαν θεραπευτική παρέμβαση η θεραπευτική αφαίμαξη.
• Η θεραπευτική αφαίμαξη, ως διαδικασία, δεν διαφέρεις από την αιμοδοσία. Η διαφορά έγκειται στο γεγονός ότι το αίμα που αφαιρείται από τον ασθενή καταστρέφεται και δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για μετάγγιση σε άλλο ασθενή.

• Η χημειοθεραπεία  αποτελεί το βασικό όπλο για την αντιμετώπιση των κακοήθων αιματολογικών νοσημάτων.

• Τα χημειοθεραπευτικά φάρμακα είναι πολύ δυνατά, είναι ικανά να σκοτώσουν τα παθολογικά κύτταρα αλλά ταυτόχρονα  καταστρέφουν και μερικά από τα φυσιολογικά κύτταρα. Έτσι συχνά οδηγούν σε ανεπιθύμητες ενέργειες.

• Αντιπηκτική αγωγή μπορεί να χορηγείται προφυλακτικά στην εγκυμοσύνη άλλα μπορεί να χορηγείται και σαν θεραπεία κατά την αντιμετώπιση οποιουδήποτε επεισοδίου θρόμβωσης σε γυναίκες με ή χωρις εγκυμοσύνη άλλα και σε άντρες.
• Η παρακολούθηση της αντιπηκτικής αγωγής γίνεται ανάλογα με το είδος της αγωγής

• Όταν η αγωγή γίνεται με τα καινούργια από του στόματος αντιπηκτικά που είναι φάρμακα που λαμβάνονται από το στόμα δεν χρειάζεται εργαστηριακή παρακολούθηση.

• Αν η θεραπευτική αγωγή γίνεται warfarin, χρειάζεται παρακολούθηση της δράσης του φαρμάκου με τακτικό έλεγχο του ΙΝR.

• Όταν η αντιπηκτική αγωγή είναι ηπαρίνη  αυτή χρειάζεται  παρακολούθηση με  τον έλεγχο του anti-Xa  μόνο σε περίπτωση εγκυμοσύνης ή  νεφρικής ανεπάρκειας  

• Η έγκυος μπορεί να λαμβάνει μόνο φάρμακα που δεν διέρχονται από τον πλακούντα και έτσι δεν επηρεάζουν το έμβρυο. Γι’ αυτό πολλά από τα αντιπηκτικά φάρμακα που λαμβάνονται από το στόμα δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν στην εγκυμοσύνη όπως π.χ. το Warfarin.
• Η ηπαρίνη, φάρμακο το οποίο χορηγείται ενδοφλέβια ή υποδόρια,  είναι το μοναδικό αντιπηκτικό φάρμακο που μπορεί να λαμβάνει η έγκυος χωρίς να υπάρχει κίνδυνος για το έμβρυο.
• Η θεραπεία με ηπαρίνη π.χ με enoxaparin γίνεται υποδόρια.

• Η θεραπεία με Enoxaparin είναι ενέσιμη και γίνεται υποδόρια
• Συνήθως γίνεται στην κοιλιά άλλα μπορεί να γίνει και στα χέρια και στα πόδια
• Προσπαθήστε να κάνετε την ένεση σας καθημερινά την ιδία ώρα.
• Εάν λαμβάνετε αντιπηκτική αγωγή λόγω θρομβοφιλίας κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης, προτιμότερο η ένεση να γίνεται πρωί. Έτσι θα είναι πιο εύκολο να γίνεται ο αναγκαίος έλεγχος για την ρύθμιση της δόσης, που είναι ανάλογη με το σωματικό σας βάρος. Η ειδική ανάλυση αίματος που ελέγχει την αποτελεσματικότητα της χορηγούμενης ηπαρίνης λέγεται αντί-Χα και γίνεται τέσσερεις ώρες μετά την ένεση.